həbs

is. <ər.>

1. Dustağasalma (salınma), azadlıqdan məhrumetmə (edilmə). Həbs cəzası. – Məhbəs də, qəfəs də, həbs də, qəsd də; İnsan mərd olanda həddini aşmır. M. Araz. Həbs edilmək, həbsə düşmək – həbsxanaya salınmaq, azadlıqdan məhrum edilmək, dustağa düşmək. <Əmiraslan oğruluq və yol kəsmək üstündə> neçə dəfə həbsə düşüb çıxdı. S. S. A.. Özü deməmişdi, bilirdim onu; Neçə il qabaq; Həbs eyləmişlər. B. V.. Həbs etmək, həbsə almaq – həbsxanaya salmaq, azadlıqdan məhrum etmək. <Kərəm Hələb paşasına:> İndi, buyur, məni aparsınlar, həbs etsinlər. Ü. H..

2. hüq. Mülkdən, maldan və s. dən istifadə edilməsinin məhkəmə orqanları tərəfindən qadağan olunması.